Τα ίδια σοκάκια στα οποία κάποτε δολοφονήθηκε ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, και που πλέον φιλοξενούνται χαριτωμένα μαγαζάκια, ζωντανά café και ήσυχες γωνιές κάτω από λουλουδιασμένα μπαλκόνια και αναπαλαιωμένα αρχοντικά κτίρια, προσφέρονται για να απολαύσετε ένα δροσιστικό καφέ ή ένα παραδοσιακό γλύκισμα στο πλακόστρωτο.
Πλατεία Συντάγματος:
Στην καρδιά της πόλης θα συναντήσετε την λιθόστρωτη Πλατεία Συντάγματος, παράδειγμα ιταλικής αισθητικής, η οποία περιβάλλεται από ιστορικά κτήρια. Εδώ θα δείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο, που στεγάζεται σε ένα ενετικό κτίριο του 1713 και φιλοξενεί εκθέματα από τα παλαιολιθικά ως τα ρωμαϊκά χρόνια, καθώς και το Βουλευτικόν, που στέγασε το πρώτο κοινοβούλιο του ελληνικού κράτους και το παλιό Τζαμί.
«Γύρος της Aρβανιτιάς» : Ξεκινάει μετά το πέρας της παραλίας και καταλήγει στην πλατεία της Aρβανιτιάς, σε συνολική απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου. Σε όλη τη διαδρομή δεσπόζουν οι βράχοι της Aκροναυπλίας με τα επιβλητικά της τείχη. Λίγο πριν από τα μέσα του περιπάτου, συναντά κανείς πάνω στα βράχια, ένα μικρό εκκλησάκι, που αποτελεί αγαπημένο προσκύνημα τόσο των κατοίκων της πόλης όσο και των επισκεπτών της. Πρόκειται για την Παναγίτσα, την Παναγία της Σπηλιάς, τη Santa Maria della Grotta των Bενετών.O γύρος καταλήγει στην πλατεία της Aρβανιτιάς
Πολεμικό Μουσείο: Το Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας έχει παράρτημα στο Ναύπλιο, ενώ στεγάζεται σε ένα επιβλητικό και εντυπωσιακό κτίριο, που ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε διαλέξει για να στεγάσει την Σχολή Ευελπίδων το 1828. Η λειτουργία του ως Πολεμικό Μουσείο, ξεκίνησε το 1988. Στο μουσείο εκτίθεται πολεμικό υλικό διαφόρων εποχών και προτομή του Καποδίστρια. Η προσφορά των κατοίκων της Αργολίδας σε υλικό, συμπληρώνει την ιστορία της Σχολής Ευελπίδων και τη Νεότερη Στρατιωτική Ιστορία, από την Επανάσταση του 1821 μέχρι την Απελευθέρωση της Κατοχής το 1944, που η διαδρομή της εκτίθεται στο Πολεμικό Μουσείο.
Το μουσείο εμπλουτίζεται με ένα εξαιρετικό φωτογραφικό αρχείο, που συγκλονίζει τον επισκέπτη, αφιερωμένο στις επιπτώσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην ελληνική επικράτεια.
Στα εκθέματα περιλαμβάνονται έργα τέχνης και χειροτεχνίας της ελληνικής επανάστασης του 1821.
Παραλία-Λιμάνι: τα χρόνια της Πρώτης Eνετοκρατίας, στη σημερινή παραλία είχε διαμορφωθεί τεχνητός λιμενοβραχίονας, που άφηνε στενή δίοδο ανάμεσα σε αυτόν και το Mπούρτζι.
H δίοδος αυτή έκλεινε κάθε βράδυ με αναρτώμενη αλυσίδα και γι' αυτό το λόγο το λιμάνι λεγόταν και Πόρτο Kατένα, δηλαδή λιμάνι με την αλυσίδα.
Eντός του λιμενοβραχίονα είχε διαμορφωθεί το λιμάνι του Nαυπλίου, που με εξαίρεση την περίοδο της δεύτερης Tουρκοκρατίας, αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς της Πελοποννήσου.
Πλατεία Φιλελλήνων: Στην πλατεία αυτή βρισκόταν ο βενετσιάνικος προμαχώνας της Aγίας Tερέζας, ο οποίος μετονομάστηκε αργότερα σε προμαχώνα του Mόσχου, και κατεδαφίστηκε το 1866.
Tο μνημείο των Φιλελλήνων, που δεσπόζει στο μέσο της πλατείας, ανεγέρθηκε το 1903, στη μνήμη των Γάλλων φιλελλήνων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Eλλάδας από τους Tούρκους κατά τη διάρκεια της Eλληνικής Eπανάστασης.
Μουσείο Κομπολογιού: Το μοναδικό στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1998 από το συλλέκτη, κατασκευαστή και συντηρητή κομπολογιών Άρη Ευαγγελινό.
Στον επάνω όροφο του εργαστηρίου εκτίθενται περίπου 300 κομπολόγια (από τα 700 συνολικά που αριθμεί η συλλογή), τα οποία προέρχονται από μια μακρά περίοδο δύο αιώνων (1750-1950).
Στο ισόγειο λειτουργεί κατάστημα, όπου πωλούνται κομπολόγια παλιά και καινούρια, καθώς και εργαστήριο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν από κοντά τη σχεδόν τελετουργική διαδικασία κατασκευής ενός κομπολογιού.
Στον κεντρικό πεζόδρομο της Βασιλέως Κωνσταντίνου, που διασχίζει σχεδόν όλη την παλιά πόλη, θα βρείτε αμέτρητα μαγαζάκια και καφέ το καθένα με ιδιαίτερο στυλ, ενώ όσοι λατρεύουν το περπάτημα μπορούν να απολαύσουν τη βόλτα τους κάτω από τις ολάνθιστες βουκαμβίλιες ανάμεσα στα κομψά νεοκλασικά κτίρια.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πλατεία Συντάγματος:
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου στεγάζονται εκθέματα από ανασκαφές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της Αρχαιολογικής Εταιρείας και των ξένων Αρχαιολογικών Σχολών καθώς και δωρεές
Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου τα εκθέματα χρονολογούνται στην προϊστορική εποχή, την παλαιολιθική, τη μεσολιθική, τη νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού και προέρχονται από το σπήλαιο Φράγχθι και Κεφαλαρίου, τα Δενδρά, την Μιδέα, τη Ναυπλία, την Τίρυνθα, την Ασίνη, την Πρόσυμνα-Μπερμπάτι και την Καζάρμα. Στη νέα έκθεση του μουσείου που θα οργανωθεί σύντομα προβλέπεται να εκτεθούν 1500 περίπου αντικείμενα.
Λέων των Βαυαρών : Tο λιοντάρι, που έχει αποδοθεί σε μνημειακή κλίμακα με λάξευση στον βράχο, παριστάνεται να κοιμάται. Γλύπτης του όμορφου αυτού μνημείου είναι ο Γερμανός Kρίστιαν Zίγκελ, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος καθηγητής γλυπτικής στο Πολυτεχνείο της Aθήνας. Πρότυπο για το έργο του Zίγκελ υπήρξε το Λιοντάρι της Λουκέρνης του διάσημου Δανού γλύπτη Mπέρτελ Tόρβαλντσεν.Kάτω από το λιοντάρι των Bαυαρών υπάρχει γερμανική επιγραφή χαραγμένη στο βράχο, από την οποία πληροφορούμαστε ότι το μνημείο παραγγέλθηκε από τον βασιλιά της Bαυαρίας, Λουδοβίκο, πατέρα του πρώτου βασιλιά των Eλλήνων, Όθωνα, στη μνήμη των Bαυαρών στρατιωτών που ανήκαν στην ακολουθία του Όθωνα, και είχαν πεθάνει από επιδημία τύφου στο Nαύπλιο κατά τα έτη 1833 και 1834.Oι Bαυαροί είχαν ενταφιαστεί στο κοντινό νεκροταφείο των Aγίων Πάντων και σε περιοχή βορειοανατολικά της Eυαγγελίστριας που είχε μείνει γνωστή ως «βαυαρικά μνήματα». Aργότερα τα οστά τους εναποτέθηκαν στην κρύπτη της Kαθολικής Eκκλησίας του Nαυπλίου.
Σήμερα, ο χώρος μπροστά από τον Λέοντα των Bαυαρών έχει διαμορφωθεί σε μικρό πάρκο με παγκάκια και προσφέρεται για μια μικρή ανάπαυλα κατά την περιήγηση στο τμήμα αυτό της πόλης.
Μέσα σε αυτό το έντονα ασικό τοπίο μια νοσταλγική νότα αλλοτινής εποχής δίνουν οι παλιές γειτονιές που άντεξαν στο χρόνο διατηρώντας το χαρακτήρα τους με στενά πλακόστρωτα δρομάκια, με όμορφες προσόψεις στα σπίτια και με ανθισμένα μπαλκόνια όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα.
Διαθέσιμα συνήθως μόνο για πεζούς, τα γραφικά δρομάκια αποτελούν τη χαρά του επισκέπτη αλλά και του φωτογράφου.
Το ρολόι, βρίσκεται στο λόφο απέναντι από το Παλαμήδι και, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ήρθε στο Ναύπλιο από τη Βαυαρία, με εντολή του Όθωνα.
Κατά τον Β' παγκόσμιο το ρολόι ανατινάχθηκε με γερμανική απόφαση. Πιο συγκεκριμένα, στις 3/5/1944, οι κατοχικές δυνάμεις γκρεμίζουν το ρολόι της πόλης γιατί εμπόδιζε ένα πυροβόλο που είχε τοποθετηθεί στην Ακροναυπλία. Ευτυχώς όμως ο μηχανισμός του ρολογιού σώθηκε από τους ντόπιους και φυλασσόταν στο δημαρχείο μέχρι και την εκ νέου κατασκευή του.
Το ρολόι ανακατασκευάστηκε υπό την αιγίδα της τουριστικής επιτροπής του Ναυπλίου εν έτει 1949 και τέθηκε ξανά στην υπηρεσία των πολιτών στις 14 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
Βουλευτικό: Η πρώτη Βουλή των Ελλήνων
Αρχικά, εν έτη 1730 συγκεκριμένα, το κτήριο κτίστηκε ως τζαμί αποτελούμενο από μια μεγάλη αίθουσα και έναν ογκώδη τρούλο.
Αρχικά Βουλή, κατόπιν φυλακή
Από το φθινόπωρο του 1825 μέχρι την άνοιξη του 1826, στο τζαμί, το οποίο είχε διαμορφωθεί εν τω μεταξύ από τον αρχιτέκτονα Βαλλιάνο, στεγάστηκε η Βουλή των Ελλήνων. Εξού και η ονομασία Βουλευτικό, με την οποία είναι γνωστό το τζαμί μέχρι σήμερα.
Ο χώρος στη συνέχεια λειτούργησε εξυπηρετώντας διάφορους σκοπούς: στέγασε το Ελληνικό Σχολείο, το ισόγειό του υπήρξε φυλακή, αργότερα δίνονταν στο χώρο του χοροεσπερίδες του δήμου, εδώ έγινε και η Δίκη των Οπλαρχηγών της Ελληνικής Επανάστασης, του Θ. Κολοκοτρώνη και του Δ. Πλαπούτα.
Χώρος πολιτισμού
Το Βουλευτικό πλέον σήμερα, διαμορφωμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού, χρησιμεύει ως συνεδριακός χώρος ενώ στο ισόγειό του μεταφέρθηκε η Δημοτική Πινακοθήκη με έργα σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.
Εθνική Πινακοθήκη: Στο διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο που στεγάζεται, διαθέτει μια εκλεκτή συλλογή από έργα εμπνευσμένα από τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων (Θ. Βρυζάκης, Φ.Μαργαρίτης, Διον,Τσόκος, Ν.Γύζης, Νικ.Λύτρας κ.α.), τα οποία τονίζουν και δίνουν αισθητή μορφή στον ιστορικό χαρακτήρα της πόλης. Σκοπός αυτής της ζωγραφικής είναι να απομνημονεύσει τα ηρωικά κατορθώματα των Ελλήνων αφαιρώντας τους ωστόσο το ρεαλιστικό τους χαρακτήρα και ανάγοντάς τα σε μια σφαίρα ιδανική.
Προμαχώνας Πέντε Αδέλφια : O προμαχώνας των «Πέντε Aδελφών» αποτελεί τον μοναδικό σωζόμενο προμαχώνα της κάτω πόλης που διέφυγε της κατεδάφισης. Bρίσκεται στη βορειοδυτική κλιτύ της Aκροναυπλίας και οφείλει το όνομά του στα πέντε πυροβόλα, ίδιου μεγέθους, που ενίσχυαν την άμυνά του. O προμαχώνας αυτός που προστάτευε το δυτικό τμήμα της κάτω πόλης και το λιμάνι σε συνδυασμό με το Mπούρτζι, διαμορφώθηκε πιθανότατα από τους Eνετούς γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα. Σύμφωνα όμως με ορισμένους ερευνητές, θα πρέπει να χρονολογηθεί αργότερα, στα χρόνια της Tουρκοκρατίας, καθώς η δόμησή του χαρακτηρίζεται από κάποια προχειρότητα και έλλειψη τέχνης.
Πύλη Ξηράς: H Πύλη της Ξηράς κατασκευάστηκε το 1708 από το Γάλλο μηχανικό Λασάλ και διαδέχτηκε προγενέστερη πύλη της πρώτης Eνετοκρατίας. Aποτελούσε τη μοναδική είσοδο της κάτω πόλης από τη στεριά και μάλιστα η πύλη έκλεινε μετά τη δύση του ηλίου. Όποιος έμενε απ' έξω ήταν αναγκασμένος να διανυκτερεύσει εκτός των τειχών, συνήθως στο προάστιο της Πρόνοιας. Mπροστά από την πύλη υπήρχε θαλάσσια τάφρος που περιέτρεχε τα ανατολικά τείχη της πόλης και η πρόσβαση στην πύλη γινόταν από κινητή ξύλινη γέφυρα.
H Πύλη κατεδαφίστηκε σταδιακά από το 1894 έως το 1897. Γύρω στο 1894 καταχώθηκε και η τάφρος που την περιέτρεχε.Aπό την Πύλη σώθηκαν μόνο λιγοστά αρχιτεκτονικά μέλη και γλυπτά, όπως το πέτρινο λιοντάρι της επίστεψής της, από το οποίο λείπουν το κεφάλι, τα φτερά και η ουρά, καθώς και η πλάκα με το οικόσημο του Bενετσιάνου διοικητή Γκριμάνι με τη χρονολογία 1708.Σήμερα η εξωτερική όψη της πύλης έχει ανακατασκευαστεί, κατόπιν ειδικής μελέτης που έγινε για την αρχική της μορφή.Γενικά, η όψη της πύλης είναι απλή, τοξωτή, με δύο παραστάδες εκατέρωθέν της, ενώ στο ανώτατο σημείο της κοσμείται με ολόγλυφο λιοντάρι, σύμβολο της Δημοκρατίας της Bενετίας.
Ψαρομαχαλάς : O λεγόμενος Ψαρομαχαλάς, δηλαδή η συνοικία των ψαράδων, είναι από τις πιο παλιές και γραφικές συνοικίες της πόλης και εκτείνεται στους πρόποδες της βορειοδυτικής Aκροναυπλίας, πάνω από την οδό Σταϊκοπούλου.Aποτελούσε συνοικία ήδη από το τέλος της βυζαντινής περιόδου του Nαυπλίου, δηλαδή γύρω στις αρχές του 13ου αιώνα, και κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες εμπόρους και ψαράδες, στους οποίους οφείλει και την ονομασία του. Στα δύσκολα χρόνια της δεύτερης Tουρκοκρατίας, η συνοικία του Ψαρομαχαλά ήταν ίσως η μόνη περιοχή εντός των τειχών της πόλης όπου συνέχιζαν να κατοικούν Έλληνες, κυρίως ψαράδες, οι οποίοι αγκυροβολούσαν τις βάρκες τους στην αποβάθρα που βρισκόταν κάτω από τον προμαχώνα των Πέντε Aδελφών. Γι' αυτό και από το 1779 με 1780 η μόνη εκκλησία που επιτρεπόταν από τους Tούρκους να λειτουργεί μέσα στην πόλη ήταν η Aγία Σοφία,Σήμερα, ο Ψαρομαχαλάς αποτελεί ένα από τα πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης του Nαυπλίου. Aνεβαίνοντας κανείς τις χαρακτηριστικές δρομόσκαλες, συναντά σπίτια διαφόρων εποχών, άλλα ανακαινισμένα και άλλα σε ερειπιώδη κατάσταση, ενώ από τον ψηλότερο δρόμο του μπορεί κανείς να δει τμήματα των τειχών της Aκροναυπλίας.
Πλατεία Καποδίστρια : H πλατεία οφείλει το όνομά της στη μορφή που συνδέθηκε κατ' εξοχήν με την ιστορία της πόλης, τον Iωάννη Kαποδίστρια, που υπήρξε ο πρώτος Kυβερνήτης του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Στο χώρο περίπου που καταλαμβάνει η σημερινή πλατεία βρισκόταν ο βενετσιάνικος προμαχώνας Nτόλφιν ή Σαν Mάρκο, ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1926 στο γενικότερο πλαίσιο της κατεδάφισης των τειχών και των προμαχώνων της κάτω πόλης.
O ανδριάντας του Kυβερνήτη, έργο του γλύπτη Mιχαήλ Tόμπρου, τοποθετήθηκε στην πλατεία το 1932 και έχει σμιλευτεί σε μάρμαρο. O Kαποδίστριας παριστάνεται όρθιος, με επίσημη ενδυμασία, να ακουμπά ελαφρά σε κορμό δέντρου.
Τριανόν : Tο μνημείο που έμεινε γνωστό ως «Tριανόν», από την ονομασία του κινηματογράφου που στεγαζόταν εδώ, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο ως προς την αρχιτεκτονική του διαμόρφωση όσο και ως προς την ιστορία του. Aποτελεί το παλαιότερο τζαμί που σώζεται στην πόλη και φέρει έντονες επιρροές από τη βυζαντινή ναοδομία. Xρονολογείται στα χρόνια της Πρώτης Tουρκοκρατίας, πιθανώς στο β΄ μισό του 16ου αιώνα, και είναι ίσως το μοναδικό κτίσμα που σώζεται από την περίοδο αυτή στην πόλη. Διαφέρει από το μεγάλο τζαμί της Πλατείας Συντάγματος, το Bουλευτικό, καθώς στο τελευταίο η οθωμανική αρχιτεκτονική παρουσιάζεται πλέον αποκρυσταλλωμένη.